چغې چې اوچتې شوالې،لاسونا اوچت شولو
نن بیا جوړې کشمیر کښې جوړ ېو قیامت شولو
لاس کښې قلم نیولې رور مې چې کورا واتو
په کم قصور کښې دې نن سورې سورې شولو
پلار مې خو اسې اومه بې سا آ جوندې او
والې نان بیا دې والې په سترګو ړوند شولو
وطن کښې مې اوس اوم پاتې وهت د بہار
او
والې بې موسمه شو دې خزان خزان شولو
هر سومرا چې اوکړې ظلم منګا اولړخو لا یو
آزادې تا راسو به مانګا چې پارې پارې دې شولو
دنګ او چې ما نا مشین ما نان اوچت کړالو
والې خامدا بیا نان ستا لیک په سلګو شولو